Pozycja na boisku: lewy pomocnik. Kluby w karierze: Sanoczanka, następnie Stal Sanok (1956-66, zespoły młodzieżowe i seniorzy), Stomil Poznań, Ślęza Wrocław (64-65), Moto Jelcz Oława. Trener: Karpaty Krosno (1970-71), Stal Rzeszów (asystent, 72), Siarka Tarnobrzeg (72-74), Stal Mielec (asystent, 74-75), Wisła Kraków (asystent 75-77), Wisła Kraków (77-79), Śląsk Wrocław (79-80), Ruch Chorzów (82-84), Wisła Kraków (84-85), Stal Sanok (koordynator, 85), Igloopol Dębica (85-86), Widzew Łódź (87-88), GKS Katowice (90-91), Wisła Kraków (94),        Pogoń Szczecin (95),             GKS Katowice (95-96), Ruch Chorzów (96-99), GKS Bełchatów (koordynator, 99), Widzew Łódź (99-2000), Wisła Kraków (2000-01), Ruch Chorzów (02), GKS Bełchatów (05-08), Zagłębie Lubin (09), Cracovia (09-10), Śląsk Wrocław (10-12), Zagłębie Lubin (13-14).

W dniu wczorajszym w Krakowie, gdzie w ostatnich latach mieszkał, zmarł jeden z najbardziej znanych (od drugiej połowy lat 70) trenerów polskich klubów piłkarskich – Orest Lenczyk. Inicjatorem sprowadzenia do Mielca tego młodego szkoleniowca z trzecioligowej Siarki Tarnobrzeg (historyczny awans klubu do II ligi) był Zenon Książek, który widział go w roli swego asystenta (zastąpił Tadeusza Płanetę). W naszym klubie pracował zaledwie jeden sezon rozgrywkowy 1974/75, okraszony wicemistrzostwem Polski. Tak wspomina go dzisiaj nestor mieleckich szkoleniowców, 92-letni Zenon Książek: Był ciekawy nowinek taktycznych, bardzo ambitny, dociekliwy i skrupulatny. W sposób niezwykle dokładny prowadził zajęcia treningowe, nie odpuścił zawodnikom żadnych zajęć. Wiele pozytywnych zdań od strony ówczesnego zawodnika dodał także Włodzimierz Gąsior: Dbał o dyscyplinę w drużynie, potrafiąc zmobilizować zawodników do ciężkiej pracy, żeby byli bardziej zaangażowani w treningi. Współpraca z I trenerem układała mu się w sposób bardzo dobry, to na niego spadały obowiązki przygotowania piłkarzy do treningów, a następnie spotkań. W życiu prywatnym potrafił utrzymywać dobry kontakt z graczami.

Po opuszczeniu naszego klubu aż do roku 2014 często zatrudniało go wiele klubów polskiej ekstraklasy (wykaz i lata pracy powyżej). W najwyższej klasie rozgrywkowej w latach 1977-2014 prowadził drużyny w 584 spotkaniach. Miał opinię niezwykle charyzmatycznego i wymagającego szkoleniowca, gromadząc na swym koncie kilka sukcesów:  dwukrotne mistrzostwo Polski (1977/78 i 2000/01) z Wisłą Kraków, mistrzostwo Polski (2011/12) i Superpuchar Polski (2012) ze Śląskiem Wrocław, Superpuchar Polski (1995) z GKS-em Katowice oraz wicemistrzostwo Polski (2006/07) z GKS Bełchatów. Mimo że na jego niezwykle wymagający charakter, czasami narzekali piłkarze to był niezwykle ceniony w czołowych naszych klubach, które zatrudniały go kilka razy: Wisła Kraków (czterokrotnie), Śląsk Wrocław (dwukrotnie), Ruch Chorzów (trzykrotnie), Widzew Łódź (dwukrotnie), GKS Katowice (dwukrotnie), GKS Bełchatów (dwukrotnie). Wspomina się go w Mielcu z dobrej strony.

PAMIĘTAMY!!

tekst i zdjęcia

Leszek Śledziona