RYSZARD PER
- 25.09.1954 r. Kraków – † 22.11.2022 r. Kraków
Pozycja na boisku: stoper, lewy obrońca (Wzrost/waga: 175/69).
Kluby w karierze: Prądniczanka Kraków (1965-70, drużyny młodzieżowe), Cracovia (70-73), Stal Mielec (73/74-jesień 78), Cracovia (78/79-jesień 81).
Trener: Naprzód Jędrzejów (80/81, liga okręgowa), Słomniczanka (81/82). Sędzia piłkarski: do III ligi włącznie (83-85).
Już jako 16-latek Ryszard Per zadebiutował w 2. ligowej drużynie seniorów w barwach Cracovii, będąc wychowankiem małej krakowskiej Prądniczanki. Wielokrotny reprezentant juniorów i młodzieżówki U-23 (19 meczów – juniorzy; 10 meczów – młodzieżówka, rekordzista razem z Tadeuszem Pawłowskim ze Śląska Wrocław w latach 1971-75) w której to drużynie zdobył brązowy medal Mistrzostw Europy 1973 mając za partnera m.in. Andrzeja Szarmacha. To właśnie trener młodzieżówki Andrzej Strejlau przestawił go na optymalną pozycję lewego obrońcy, na której to zastąpił w Mielcu odchodzącego na piłkarską emeryturę kapitana drużyny Mistrza Polski Stali Mielec – Eryka Hansela (debiutował w pierwszym meczu sezonu 1973/74; 28.08.1973, Stal – ROW Rybnik 0-0).
Ambitny, grał bardzo agresywnie, ostro, na pograniczu faulu. Braki fizyczne (niewysoki, szczupły) nadrabiał niesamowitą walecznością. Potrafił wykluczyć z gry lepszych przeciwników, nie bał się starć z silniejszymi fizycznie zawodnikami. Nie nadawał się jednak do stania w murze, przy rzutach wolnych. W pojedynkach główkowych dzięki swojej szybkości i zwinności, często wygrywał pojedynki z wysokimi napastnikami,
np. z Joachimem Marxem, natomiast gorzej radził sobie z wybitnymi technikami pokroju Stanisława Terleckiego. Niezły technicznie, grał dwoma nogami. Bezkonfliktowy, wesołego usposobienia. Do jego bliskich kolegów należeli Zbigniew Hnatio i Ryszard Sekulski, z którymi miał wspólne zainteresowania m.in. muzykę czy wspólne wypady do dyskoteki. Nosił charakterystyczne, bardzo długie włosy, młodzieżowo się ubierał. Wracając razem z Witoldem Karasiem z wyjazdowego meczu młodzieżówki w Finlandii przyczynił się także do transferu Hnatii do Stali. W Mielcu się ożenił i mieszkał w jednym bloku z Grzegorzem Lato, Witkiem Karasiem i Zbyszkiem Hnatio.
Występy ligowe w Stali to 128 meczów – 0 goli w 1. lidze. W Pucharze Polski – 15 meczów, Pucharach Europy – 10 meczów, Pucharze Ligi – 5 meczów, 0 goli. Ostatnim jego spotkaniem w Stali był wyjazdowy pojedynek, 15.10.1978 z Lechem Poznań 0-1. Z Mielca powrócił do Cracovii, gdzie grał jeszcze przez prawie trzy lata. Następnie próbował sił w trenerce i sędziowaniu, ale bez większych osiągnięć. Mimo bezspornego talentu i dużego międzynarodowego doświadczenia na szczeblach juniorsko-młodzieżowych nie dane mu było wystąpić choćby raz w pierwszej drużynie narodowej. Mógł osiągnąć więcej, świadczy o tym zakończenie profesjonalnej gry w wieku 27 lat!
W ostatnich kilku latach zmagał się z ciężką chorobą. W ciężkim dla niego okresie, nie zapomnieli o nim byli piłkarscy koledzy z Mielca. Gdy przebywał już w domu pomocy społecznej w Krakowie, z inicjały znanego prezentera Teleexpressu Hirka Wrony (prowadził wtedy spikerkę w niedzielę 4 września 2016 roku) w ośrodku Kolorado w Woli Chorzelowskiej rozegrano kilka piłkarskich meczów pod hasłem ” Gramy dla Ryszarda Pera”. W jednym z nich na boisku wystąpili świetni niegdyś piłkarze Stali: Andrzej Szarmach, Jan Domarski, Krzysztof Rześny i Włodzimierz Gąsior.
Link do relacji z tego wydarzenia https://rzeszow.tvp.pl/26821825/byli-i-obecni-pilkarze-stali-mielec-na-rzecz-ryszarda-pera
Pogrzeb Ryszarda Pera odbędzie się w poniedziałek, 28 listopada, o godz. 10.20 na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.
PAMIĘTAMY!!
Leszek Śledziona
fot. archiwum Leszka Śledziony
